Hendrik droomt over zijn nieuwe hulp

Moedertjelief reageert voor haar doen heel kalm: “Niet zeuren Lief, maar aan de haak slaan dat hulpeloze geval. Jij gaat direct solliciteren.” Na de korte wandeling terug naar huis gaat Hendrik met een tevreden gevoel afwachten wie en hoe snel er iemand zal reageren op zijn advertentie. Zo zittend op de bank fantaseert Hendrik over de mooie jonge vrouw die binnenkort door zijn huis dartelt en met een opgeruimd gemoed zijn rommel opruimt, terwijl hij geniet van haar schitterende verschijning. Het verbaasd hem dat hij niet eerder op dit lumineuze idee is gekomen. Want zeg nou zelf, wie wil er als man nou niet alle gemakken van een vrouw om je heen, zonder daarvoor altijd gebonden te zijn door zo’n burgerlijk iets als een huwelijk?

 

Een vrouw in huis, die na vertrek een keurig opgeruimd huis achterlaat, is voor een paar uur per week leuk. En het verheugen op haar komst de volgende week is dusdanig tijdrovend dat er weer werk genoeg ligt voor haar. Uit de gedachtegang van Hendrik zou je als lezer van dit verhaal kunnen afleiden dat de vrouwenemancipatie volledig aan hem is voorbij gegaan. Beste lezer, u heeft volkomen gelijk, dat is ook aan hem voorbij gegaan! Maar wat wilt u? Geen televisie of radio, geen krant en nog nooit gehoord van internet. Hendrik leeft in zijn eigen wereld. En die bestaat alleen in zijn hoofd. Een, althans voor Hendrik, ideale wereld.